Podłoże pod płytki ceramiczne
Same płytki, nawet te najlepsze nie gwarantują idealnego i zamierzonego efektu. Bardzo ważnym czynnikiem jest podłoże na którym kładziemy płytkę ceramiczną. Zanim rozpoczniemy układanie należy zapoznać się ze stanem podłoża oraz jego materiałem. Pozwoli to uniknąć wielu problemów.
Trwałość i estetyka ułożonych płytek zależy w ogromnym stopniu od właściwego przygotowania podłoża. Najwięcej kłopotów sprawiają stare ściany pokryte wieloma warstwami farby nałożonej na niezbyt mocny tynk. Ułożona na nich glazura prawdopodobnie po krótkim czasie zacznie odstawać od podłoża, utrzymując się tylko na spoinach między płytkami. Dlatego warto - choć podnosi to znacznie koszty remontu - zdecydować się na skucie całego tynku i powtórne otynkowanie ściany mocną zaprawą cementowo-wapienną. Do uzyskania równej powierzchni pomocne będą listwy tynkarskie (profile wykonane z cienkiej blachy ocynkowanej), które przykleja się do muru plackami zaprawy gipsowej w odstępach co 1,5 m i dokładnie ustawia w pionie. Po stwardnieniu gipsu służą one jako prowadnice dla łaty ściągającej narzucony tynk i pozostają w nim na stałe.
Uciążliwego i pylącego skuwania starego tynku można uniknąć, pokrywając jego powierzchnię wodoodpornymi płytami gipsowo-kartonowymi. Płyty te mocuje się plackami zaprawy klejowej oraz kołkami rozporowymi do tzw. szybkiego montażu w odstępach co ok. 40 cm. Zapewnia to pewne umocowanie płyt, gdyż sam klej nie gwarantuje, że płyta wraz z tynkiem nie odpadnie od podłoża. Wadą tego rozwiązania jest zmniejszenie wymiarów pomieszczenia po blisko 3 cm przy każdej ścianie, co np. w miniaturowych łazienkach może uniemożliwić wstawienie większej wanny.
Podobny problem występuje w domach z wielkiej płyty, gdzie ściany pokrywane były cienkowarstwowym tynkiem słabo trzymającym się betonowego podłoża. Tynk taki najlepiej usunąć, a przy równej powierzchni ściany - po jej zagruntowaniu preparatem zwiększającym przyczepność - płytki można bezpośrednio kleić do surowego podłoża. Jeśli jednak ściana jest krzywa, to do jej wyrównania należy użyć specjalnej zaprawy wyrównującej, gdyż zwykły tynk cementowo-wapienny nie ma dobrej przyczepności do gładkiego betonu.
W czasie przygotowywania podłoża nie możemy zapomnieć o ułożeniu niezbędnych izolacji przeciwwodnych w miejscach, gdzie może ściekać lub utrzymywać się woda. Izolacji takiej wymagają m.in. ściany wokół brodzika (do wysokości ok. 2 m), nad wanną oraz podłoga w łazience. Powierzchnie te izoluje się nanoszonymi pędzlem lub szpachelką preparatami typu "płynna folia" lub przykleja specjalne maty z tworzywa sztucznego pokryte włókniną umożliwiającą bezpośrednie przyklejenie płytek.
Sprawą dyskusyjną jest stosowanie tzw. wylewek samopoziomujących pod płytki ceramiczne. Są one drogie, a ręczne ich wylewanie nie zawsze przynosi pożądane rezultaty. Ich gładka powierzchnia - tak istotna przy pokrywaniu podłogi np. cienkimi wykładzinami z PCW - w podkładach pod terakotę nie jest żadną zaletą.
Bardziej ekonomicznym rozwiązaniem - w zależności od stopnia nierówności podłoża i dopuszczalnej grubości warstwy wyrównującej - jest zrobienie zwykłego jastrychu cementowego z dodatkiem plastyfikatora lub wyrównanie wgłębień zaprawą wyrównującą.
Glazura Królewska S.A.
www.glazurakrolewska.pl
---
Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz